Beter laat dan nooit!
Blijf op de hoogte en volg Helma
26 Juli 2014 | Chili, Arica
Na 6 weken stage en 2 maanden reizen is het dan toch maar eens tijd voor een reisverslag. Omdat alle verhalen net iets te veel zijn voor een verslag zal ik de details van de eerste 2 maanden in Peru uitgebreid vertellen als ik thuis ben.
Na 6 weken Spaans leren, stage lopen en feesten in Cusco begonnen Maryse en ik in Juli weer met reizen. Na Peru was Bolivia de volgende bestemming. In La Paz konden we als Nederlanders het fietsen van de deadroad niet aan ons voorbij laten gaan. Van de berg af reden we op de moutainbike over onverharde weg naar beneden. En net als het in Nederland altijd doet als je gaat fietsen, regende het de hele tocht. Ondanks dit was het erg gaaf om te rijden en hadden we na afloop spierpijn van het remmen.
Na de grote stad La Paz was het tijd voor de jungle. Samen met alle locals stapten we in de bus naar Rurrenabaque. Over onverharde modderwegen reden we langzaam richting Rurrenabaque. We hadden dan ook kunnen voorspellen toen de buschauffeur vlak voor vertrek 3 zakken grind inlaadde, dat de reis niet soepel zou verlopen. Na veel wachten, stilstaan en vast zitten in de modder, kwamen we na 30 uur aan. Vanaf dit kleine toeristen dorpje gingen we op trekking. Samen met een bijzondere gids die alleen Spaans sprak en alles altijd fluisterde, vaarden we drie dagen met een klein motorbootje door de natuur. Een onwijs leuke ervaring en een plek om veel verschillende dieren te zien zoals aapjes, luiaarden, uilen, alle soorten rare vogels en struisvogels. Ook de krokodillen onbraken hier niet. Op elke hoek en onder elke boom, zelfs 's nachts onder het hutje, lag er een krokodil. Op de tweede dag van de tour gingen we piranha's vissen. Dit ging verrassend makkelijk en voor we het wisten hadden Maryse en ik 18 piranha's voor het avondmaal gevangen. Het was dan ook spannend om de volgende dag, wetend van de krokodillen en piranha's, in hetzelfde water met dolfijnen te zwemmen.
Vanaf Rurrenabaque reisden we door naar Potosi. Het klimaat hier was helaas minder aangenaam. Koud met 's nachts vorst was een grote omschakeling van het tropische jungle weertje. Vanaf Potosi reisden we naar Sucre. Door stakingen en wegblokkades kwamen we vast te zitten in Sucre. Op zich is dit niet het ergste aangezien Sucre een leuke en mooie stad is. Alleen met de kennis dat Bolivianen wegblokkades weken kunnen volhouden en hierdoor steden geheel voor lange tijd kunnen afsluiten, besloten we ons reisplan iets aan te passen. Maryse is terug naar Peru gegaan terwijl ik naar Tupiza ging.
Vanaf Tupiza heb ik een jeeptour over de zoutvlakte van Bolivia gedaan. Vier dagen in een jeep rondrijden over zoutvlakte, door de woestijn en langs lagoons met flamigo's was een mooie ervaring. De tour werd geleid door een gids/ chauffeur en zijn vrouw als kok. Vanaf minuut 1 werd er in de auto al gebekvecht welke route het beste gereden kon worden. Het was dan ook geen verrassing dat we de eerste dag van de tour verdwaalden met de auto in de woestijn. Gelukkig is er in de woestijn voldoende bereik om iedereen te bellen voor hulp. De tweede nacht sliepen we in een hostel gemaakt van zout. Zowel de muren als de vloer was allemaal van zout. Mooi om te zien maar erg koud om te slapen. Zelfs met alle kleren aan en meerdere dekens blijkt dat een kachel toch echt nodig is als het min 10 graden is.
Na 4 dagen eindigde de tour in San Pedro in Chili waar de nachtbus naar Arica vertrekt. Op het moment ben ik in Arica op de grens met Peru. Hier een dagje genieten van het strand om door te reizen door Peru richting Ecuador. Zodat in mijn reis de mini vakantie met Jeanette kan beginnen.
Na 6 weken Spaans leren, stage lopen en feesten in Cusco begonnen Maryse en ik in Juli weer met reizen. Na Peru was Bolivia de volgende bestemming. In La Paz konden we als Nederlanders het fietsen van de deadroad niet aan ons voorbij laten gaan. Van de berg af reden we op de moutainbike over onverharde weg naar beneden. En net als het in Nederland altijd doet als je gaat fietsen, regende het de hele tocht. Ondanks dit was het erg gaaf om te rijden en hadden we na afloop spierpijn van het remmen.
Na de grote stad La Paz was het tijd voor de jungle. Samen met alle locals stapten we in de bus naar Rurrenabaque. Over onverharde modderwegen reden we langzaam richting Rurrenabaque. We hadden dan ook kunnen voorspellen toen de buschauffeur vlak voor vertrek 3 zakken grind inlaadde, dat de reis niet soepel zou verlopen. Na veel wachten, stilstaan en vast zitten in de modder, kwamen we na 30 uur aan. Vanaf dit kleine toeristen dorpje gingen we op trekking. Samen met een bijzondere gids die alleen Spaans sprak en alles altijd fluisterde, vaarden we drie dagen met een klein motorbootje door de natuur. Een onwijs leuke ervaring en een plek om veel verschillende dieren te zien zoals aapjes, luiaarden, uilen, alle soorten rare vogels en struisvogels. Ook de krokodillen onbraken hier niet. Op elke hoek en onder elke boom, zelfs 's nachts onder het hutje, lag er een krokodil. Op de tweede dag van de tour gingen we piranha's vissen. Dit ging verrassend makkelijk en voor we het wisten hadden Maryse en ik 18 piranha's voor het avondmaal gevangen. Het was dan ook spannend om de volgende dag, wetend van de krokodillen en piranha's, in hetzelfde water met dolfijnen te zwemmen.
Vanaf Rurrenabaque reisden we door naar Potosi. Het klimaat hier was helaas minder aangenaam. Koud met 's nachts vorst was een grote omschakeling van het tropische jungle weertje. Vanaf Potosi reisden we naar Sucre. Door stakingen en wegblokkades kwamen we vast te zitten in Sucre. Op zich is dit niet het ergste aangezien Sucre een leuke en mooie stad is. Alleen met de kennis dat Bolivianen wegblokkades weken kunnen volhouden en hierdoor steden geheel voor lange tijd kunnen afsluiten, besloten we ons reisplan iets aan te passen. Maryse is terug naar Peru gegaan terwijl ik naar Tupiza ging.
Vanaf Tupiza heb ik een jeeptour over de zoutvlakte van Bolivia gedaan. Vier dagen in een jeep rondrijden over zoutvlakte, door de woestijn en langs lagoons met flamigo's was een mooie ervaring. De tour werd geleid door een gids/ chauffeur en zijn vrouw als kok. Vanaf minuut 1 werd er in de auto al gebekvecht welke route het beste gereden kon worden. Het was dan ook geen verrassing dat we de eerste dag van de tour verdwaalden met de auto in de woestijn. Gelukkig is er in de woestijn voldoende bereik om iedereen te bellen voor hulp. De tweede nacht sliepen we in een hostel gemaakt van zout. Zowel de muren als de vloer was allemaal van zout. Mooi om te zien maar erg koud om te slapen. Zelfs met alle kleren aan en meerdere dekens blijkt dat een kachel toch echt nodig is als het min 10 graden is.
Na 4 dagen eindigde de tour in San Pedro in Chili waar de nachtbus naar Arica vertrekt. Op het moment ben ik in Arica op de grens met Peru. Hier een dagje genieten van het strand om door te reizen door Peru richting Ecuador. Zodat in mijn reis de mini vakantie met Jeanette kan beginnen.
-
26 Juli 2014 - 17:56
Willemijn:
Hoi Helma!
Herkenbare verhalen over La Paz, Rurre, Potosi, Sucre, Uyuni en wegblokkades... Ben erg benieuwd de uitgebreide variant, inclusief verhalen over je belevenissen in Peru te horen als je terug bent. Het is hier heerlijk zomerweer (hoewel bijna afgelopen heb ik begrepen), lekker om iedere woensdag vast een balletje te trappen :-)
Veel plezier met het vervolg van je reis!!
x Willemijn -
26 Juli 2014 - 22:28
Ans:
Hoi Helma,
Leuk om je verslag te lezen. Je maakt wel veel mee. Iets anders dan het rustige leven in Den Haag of in Winterswijk.
Geniet ervan, groetjes Ans en familie -
27 Juli 2014 - 18:08
Kim:
Hee Helm, kort maar krachtig reisverslagje;-) Het klinkt allemaal geweldig! Heel veel plezier nog!xx -
28 Juli 2014 - 22:37
Esther:
Klinkt goed!!! Fijne reis nog :)
x -
29 Juli 2014 - 20:13
Nico Duyvestein:
Geweldig wat jij allemaal onderneemt Helma. Leuk dat ik dat middels jouw verslag mee kan genieten! Hou me op de hoogte meisje!! -
29 Juli 2014 - 22:21
Guus:
Hoi Helma
Tja ik kan pas laat reageren omdat wij dus op vkantie waren en WiFi niet overal beschikbaar was in Noorwegen maar dat zal je nog wel van Jeanette horen. Vindt het leuk dat we eens wat van je horen. Je maakt zo wat mee zeg. Krokodillen piranha's en wat al niet meer voor ongedierte je tegen bent gekomen.
Wel erg gaaf zeker om die berg af te racen hoewel ik lees dat je spierpijn had van het remmen dus of het racen viel mee of het was erg steil. Ik vermoed toch het laatste. Hopelijk hou je alles heel en dat ze niet de weg kijtraken. Nog veel plezier
Groetjes
Marian en Guus -
30 Juli 2014 - 12:32
Vera:
Hoi Helma, wat een belevenissen.
Super ik krijg gewoon zin om ook zo lang op reis te gaan.
Leuk om je verhalen te lezen.
Geniet ervan en veel geluk groetjes Vera -
30 Juli 2014 - 19:20
Jeanette:
Oeei, wat een geweldige belevenissen! Echt heel bijzonder, om nooit te vergeten. Ik kijk ernaar uit om in Equador op pad te gaan. Tot later, xx Jeanette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
